آرزوهام

خیلی بی حوصله ام. خسته ام این روزا. از صبح هیچ کاری نکردم. سینک پره از ظرفای کثیف و ظرفای کیکی که دیشب پختم. غذا هم از دیروز داشتیم. نازبانو با خودش بازی میکنه. و ن بی حال افتادم رو مبل.

خستم از روزمرگی. از بی عشقی. از خانواده همسر که بدی و استرسشون تمومی نداره و البته خودش. که همش باید ذهنت درگیرشون باشه.

دلم شادابی میخواد. یکی که عاشقش باشم. که نفسم به نفسش بند باشه. که لبریز بشم از خوبیش. که کم بیارم از خوبیش. 

بعله! میدونم خودمم باید خوب باشم. ولی اینجا وبلاگ منه و الان دلم میخواد فقط از آرزوهام بگم! والا!

دیگه کم کم باید بریم تو خط بچه دوم. ماه دیگه میرم چکاب و بعدش ساختن خودم و بعدم کم کم یه بچه دیگه و تامام. مادرانگی تنها کاریه که واقعا دوسش دارم. فقط ۶ ماه اولش خییییلی سخته